- BASALTES
- BASALTESnomen lapidis, apud Plin. l. 36. c. 7. Graece Βχσαλίτης, Ptolemaeo, ubi oram Aegypti Arabicam recensens, vafiorum marmorum cautes, et lapicidinas simul enumerat. Salmas. ad Solin. p. 558. De eo sic habet Plinii locus: Invenit cadem Aegyptus in Aethiopia, quem vocant Basalten, ferrei coloris atque duritiae. Unde et nomen ei dedit. Numquam hic maior repertus est, quam in Templo Pacis ab Imperatore Vespasiano augusto dicatus argumento Nili XVI. liberis circa ludentibus, per quos totidem cubiti summi incrementi augentis se amnis intelliguntur. Non absimilis ei narratur in Thebis delubro Serapis, ut putant, Memnonis statuae dicatus: quem, quottidianô Solis ortu contactum radiis, crepare dicunt. Eundem sic describit Strabo l. 17. Nos Philas ex Syene pluastro venimus, per campum valde planum centum stadiorum. Per totam viam utrimque multis locis visebantur, quasi Hermaea, scopuli alti, rotundi, admodum politi, pene teretes, nigri ac duri lapidis, e quo mortaria fiunt etc. Cuivusmodi lapides, sed minutolos, reperiri prope Caillon, arcem archiepiscop. Rothomagensis in Gallia, foris asperos, tuberosos, veluti oblitos lutô et candicantes, intus gagate nigriores, refert dalechampius ad Plin. loc. cit. Vide quoque infra in voce Marmor.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.